De hel 14

De Schoot Van Abraham
Lukas 16: 22-23 Het geschiedde, dat de arme stierf en door de engelen gedragen werd in de schoot van Abraham. Ook de rijke stierf en hij werd begraven. En toen hij in het graf [Hades] zijn ogen opsloeg onder de pijnigingen, zag hij Abraham van verre en Lazarus in zijn schoot.

We hebben in onze vorige studie stilgestaan bij uitdrukkingen die in het geheel niet in deze satire gebruikt worden, maar die evenzogoed toch een eigen leven zijn gaan leiden binnen de christenheid en waarvoor telkens naar deze satire verwezen wordt als het ultieme bewijsstuk. Christendom is nu eenmaal niet altijd even logisch.

Dit keer willen we de acteurs van deze satire op de voet volgen in hun spel. Dit leidt naar een concreet, met name genoemde plek, waar we verder in de Bijbel totaal geen enkele informatie over terug kunnen vinden: ‘De Schoot Van Abraham’.

Samen met de geestelijke elite aan de ene kant en de tollenaars en zondaars aan de andere kant kijken we toe hoe de acteurs in beweging komen. De eerste die in beweging komt is de arme man. Hij sterft. Hierna zien we vier engelen het podium op komen lopen. Twee pakken hem onder de oksels beet, terwijl de andere twee hem bij de voeten vastpakken. Zo wordt de arme man naar Abraham toegedragen en op zijn knie en tegen zijn borst aangelegd.

We blijven toekijken en nu komt die rijke man in beweging. Ook hij sterft. Ook nu zien we vier personen het podium op komen lopen. Dit zijn de vrienden van de rijke man. Twee pakken hem onder de oksels beet, terwijl de andere twee hem bij de voeten vastpakken. Zo wordt de rijke man het graf in gedragen. Daar doet hij zijn ogen open en heeft hij zichtbaar ondragelijke pijn. Hij kijkt naar Abraham en ziet de arme man bij hem op schoot zitten.

Waarschijnlijk zullen nu best sommige gelovigen vrij ongemakkelijk heen en weer wippen op hun stoel omdat ik het voor hen allemaal veel te plastisch voorstel. Maar dan hebben ze de plastische aanpak van de Heer om deze satire te beschrijven wellicht nog niet echt opgemerkt. Het begraven worden van die rijke wordt door de Heer heel concreet voorgesteld. Daar kan iedereen nog in meegaan. Uiteindelijk kan iedereen dat gewoon zien. Maar dat wegdragen door die engelen wordt door de Heer even concreet voorgesteld alsof iedereen dat ook zo maar volgen kan!

Weet je wie hier moeite hebben met die plastische weergave? Mensen die in deze voorstelling een plaatje van de onsterfelijke ziel zien. Dan hoor je dat wegdragen door die engelen namelijk niet zo concreet te kunnen volgen. Dat is dan namelijk onzichtbaar voor het materiële oog.

Tja, de Heer is niet behept met dat onbijbels, esoterisch denken over een onsterfelijke ziel. Het Bijbels kenmerk van een ziel is nou juist dat het sterfelijk ik totdat het in de opstanding nieuw leven ontvangt. De Heer trekt hier satirisch de maatschappelijke kloof tussen rijk en arm nog net even een stukje verder door.

Hier komt dan ook die schoot van Abraham om de hoek kijken. Willen we echt meer weten over de schoot van Abraham, dan kunnen we niet in de Bijbel terecht. Dat zou bij Bijbelvaste gelovigen al een belletje moeten doen rinkelen: ‘Hé, hier wordt gesproken over een oord die je niet in de Bijbel terugvindt. Dat is apart!’ De Heer heeft het hier over de schoot van Abraham omdat Hij de Farizeeën en Schriftgeleerden aansprak via deze satire.

Had de Heer hier een satire voor Boeddhistische Monniken gehouden dan had Hij meeste kans over het Nirvana gesproken. Bij Moslim geestelijken waren zeker de twaalf maagden als beloning in het paradijs langs gekomen. Bij het Hindoeïsme had de Heer beslist een gevatte satire bedacht over reïncarnatie gegeven. Maar nu was het belangrijkste publiek de geestelijke Joodse elite en dus kwam Hij met de schoot van Abraham. Dat was namelijk hun waandenkbeeld.

Nee, deze uitdrukking komt niet uit het gezaghebbende Woord van God. Dat is de Tenach voor de Joden.
Het had wel een plek in die overleveringen, waar die Farizeeën en Schriftgeleerden hun gezag uit putten. Dat is de Talmoed voor de Joden.

Josephus Flavius, een Joods geschiedschrijver uit de eerste eeuw, schreef er het volgende over: ‘Er bestaat één toegang tot dit oord. Aan de poort staat een aartsengel met een gastheer. Diegene die door de daarvoor aangestelde engelen naar beneden zijn gebracht door de poort worden naar de rechterkant gestuurd. Daar wachten ze op de rust van een eeuwig nieuw leven in de hemel, welke deze plaats opvolgt. Deze plaats noemen we: De Schoot van Abraham’.

De Farizeeën leerden dat er na het sterven drie plaatsen zijn:
1. De Schoot van Abraham
2. Onder de troon van de heerlijkheid
3. Het Paradijs, oftewel de Hof van Eden
Bij het overlijden zou je naar die eerste plek gaan

Het is duidelijk dat in deze overleveringen de kiem van de leer van de onsterfelijke ziel en alle waanvoorstellingen van een bewust leven van de dode zielen al helemaal op uitkomen stond. Let wel heel erg goed op!!!!!!! De Heer zei dat ze met hun overleveringen het Woord van God krachteloos hadden gemaakt! Dat is dus ook met deze overlevering van de schoot van Abraham.

De Schoot van Abraham, de plaats die door deze geestelijke elite was uitbedacht, dat werd de plek waar de arme bedelaar naar toe ging. Dat werd de grote pijniging voor die rijke, de geestelijke elite dus, omdat ze alleen maar dat grote geluk van die arme zagen zonder er zelf deel aan te kunnen hebben. Er was namelijk die kloof die zijzelf in de maatschappij van Israel hadden aangebracht.
Dat is de bijtende satire van de Heer voor deze geestelijke elite.

<< vorige | volgende >>