De hel 3

De Rijke Man & De Arme Lazarus
We hebben in de vorige twee afleveringen de vier grondwoorden laten passeren die Bijbelvertalers met liefde misbruiken om daar hun onterecht idee van een altijddurende hel in te ventileren. Feitelijk zou dat meer dan voldoende zijn om Bijbels aan te tonen dat de hele gedachte over een hel geen enkele Bijbelse grond heeft.

In het e-mailverkeer dat op deze studie volgde kwam echter voortdurend bovenstaande titel ‘De Rijke Man & De Arme Lazarus’ terug. Blijkbaar is dat voor velen een groot struikelblok. Opnieuw adviseer ik iedereen om de Bijbel ook in dit verband gewoon puur letterlijk te lezen. Dit is namelijk een onderdeel van de allerlangste toespraak die de Heer gehouden heeft, wat door evangelisten, predikers en Bijbeluitleggers echter nooit zo in zijn verband gelezen wordt.

De toespraak begint nadat in de eerste zes verzen van Lukas 14 de omgeving, waarin deze langste toespraak gehouden werd, getekend wordt. Het publiek voor deze toespraak waren de Farizeeën en Schriftgeleerden.
Lukas 14: 1 Het geschiedde, toen Hij [Christus] op sabbat in het huis van één der hoofden van de Farizeeën kwam om brood te eten, dat zij nauwkeurig acht op Hem sloegen.
Lukas 14: 7 Hij [Christus] sprak tot de genodigden.

Van Lukas 14: 7 gaat de Heer, rekening houdend met zijn publiek, in één ruk door met spreken totdat Hij in Lukas 17: 11 weer verder trekt door Samaria en Galilea. Waarom is het nou zo van belang om die toespraak als één geheel te zien, dat ook nog eens aan die specifieke doelgroep van Farizeeën en Schriftgeleerden gericht is?

Dit hele verband geeft haarscherp aan waarom de Heer de woorden letterlijk zo koos zoals Hij ze gekozen heeft. Daarom is het dan ook zo van belang om bij de letterlijke weergave van dit gedeelte te blijven en er niet van alles en nog wat bij te verzinnen! Dit is het hele simpele beginsel van rekening houden met de context.

Je las al dat ik beweer dat evangelisten, predikers en Bijbeluitleggers dit gedeelte van de Bijbel in de meeste gevallen zomaar uit zijn eigen context halen, isoleren, en er dan hun eigen context van christelijke traditie in verwerken. Onder christelijke tradities versta in dit geval de leer van een altijddurende foltering, een steeds voortlevende ziel en een dood, die niet dood is.

Ik ben zelf vanaf mijn bekering altijd evangelist geweest. Vandaar dat ik in de loop van de jaren ook veel evangeliserende boeken verzameld heb. Eén van die boeken heeft de opvallende titel ‘De Rijke Man En Lazarus’. Het is geschreven door een evangelist uit het begin van de negentiende eeuw. Een kenmerkend citaat uit dit boek wil ik jullie niet onthouden:

‘Het was, omdat hij [de arme Lazarus] Christus gezocht en gevonden had, en alleen om die reden, dat toen de bedelaar stierf, hij in Abrahams schoot gedragen werd door de engelen.
Sommigen mogen vragen, op wiens gezag ik dit alles zeg. Ik antwoord, op het meest hoge en onfeilbare gezag, op het gezag van het Woord van God. Als u het gezag van dat Woord ontkent, dan hebben wij geen gemeenschappelijke basis, waarop wij elkaar kunnen ontmoeten.’

Het klinkt prachtig. Het gezag van het Woord van God, dat is de basis. Ik zeg daar volmondig ‘amen’ op. Het is echter nou juist die gezaghebbende Bijbel, die onomwonden aangeeft dat hier van deze arme bedelaar gezegd wordt dat hij om een totaal andere reden in die schoot van Abraham gedragen werd.
Lukas 16: 25 Abraham zei: Kind, herinner je, hoe jij het goede tijdens je leven hebt ontvangen en insgelijks Lazarus het kwade; nu wordt hij hier vertroost en jij lijdt pijn.

Vanzelfsprekend is het volslagen idioot dat de boodschap van de Heer in deze toespraak was dat de arme Lazarus in de schoot van Abraham terecht kwam omdat hij arm geweest was tijdens zijn leven. Precies net zo belachelijk is het dat die rijke nu pijn moet lijden omdat hij rijk was geweest gedurende zijn leven.

Hier worden orthodoxe en evangelische christenen vrijzinnig. Ze isoleren namelijk dit onderdeel van Christus toespraak uit het geheel. Ze plaatsen het buiten het publiek van de Farizeeën en Schriftgeleerden. Daarmee verliezen ze de hele Bijbelse context. Zelf hebben ze namelijk een veel betere context. Het spijt me om dit te moeten zeggen, maar als ware vrijzinnigen brengen zij hun evangelische context in deze toespraak binnen en laten Christus verklaren dat de arme gered is door het geloof in het werk van Christus en dat de rijke vanwege zijn zonden en ongeloof voor eeuwig verloren is en brandt in de hel.

Het werk van Christus is de centrale boodschap van de Bijbel. Als die boodschap echter niet door Christus zelf hier verkondigd wordt en hier blijkbaar een andere boodschap weerklinkt, dan gebeurt dit binnen het gezaghebbend Woord van God! Daaraan sleutelen, ook al brengen we de centrale boodschap van het werk van Christus er weer in, is vrijzinnigheid! Het is jezelf boven het gezag van de Bijbel plaatsen.

<< vorige | volgende >>